Zou ik of zou ik niet wandelen? Met deze vraag zat ik zondag in mijn hoofd. De benen en de spieren deden nog pijn van zaterdag en dus twijfelde ik serieus. De wandelschoenen die ik gekocht had en zaterdag droeg hadden geen blaren maar toch enkele pijnlijke drukpunten achter gelaten op mijn voeten. Toen ik ze wou aandoen was het dus resoluut neen. Tot ik bedacht dat ik nog mijn oude versleten sportschoenen van op het werk had. Deze voelden iets comfortabeler aan dan de wandelschoenen. Niet dat deze in de vuilbak vliegen, maar ze zullen nog moeten ingelopen worden.
Redelijk dichtbij was de Driestocht van De Durmestappers, dus die zou het worden. In de auto rond 1 uur en hup. Om half twee stond ik aan de inschrijvingstafel en kon ik starten.
Geen controlepost op de 6 km, maar toch gestart.
Eventjes wat moeilijk in het begin om de pijlen te vinden en een park in waar ik al snel een insectenhotel tegenkwam. Er zou ook een egelheuvel moeten zijn maar die kon ik niet zo snel bespeuren.
De wandeling bracht ons verder naar een fitometer, maar die heb ik wijselijk aan de kant laten liggen. De spieren deden nog zeer van gisteren.
Een prachtig kasteel in de verte te bespeuren...
En een paar borden die op de Roosenberg Abdij wijzen. De oude vermoed ik want een kijkje op wikiapedia toont een veel modernere abdij. Op het bord stond dat de eerste abdij in 1237/38 werd opgericht op verzoek van een bisschop. In 1419 brandde de abdij af en dan verwoestten de Gentenaars de abdij tweemaal in 1379 en 1459. Ze werd telkens opnieuw opgebouwd en 1797 afgebroken.
Opgelet, hier mijn enkel omgeslagen, gelukkig zonder veel erg. Twee van deze hekjes brachten me verder op de wandeling. Veel wandelaars die me voorbij kwamen zaten op de 12 km en een hele tijd vreesde ik ook dat ik in plaats van de 6 km op de 12 km zat. Andere wandelaars wisten me ook te vertellen dat ze wel zuinig met hun pijlen omgesprongen waren en de pijlen van een motortreffen en andere (oude?) wandeling hielpen ook niet echt.
Eindelijk de pijl van de splitsing die toonde dat ik juist zat. Hierna was het gedaan met de vrije natuur, de wandeling ging verder door wijken en over verharde wegen. Op zich niet zo erg, het was even wat makkelijker voor de voeten.
Een eindje voor de meet kwam ik dit plein tegen, er stonden prachtige beelden, maar mijn voeten deden al te veel pijn om dichterbij te gaan kijken. Gelukkig opende er net een cafeetje en kon ik genieten van een frisse Ice Tea.
Hierna was het niet ver meer, nog een 500 meter naar het einde toe. De kaart laten afstempelen, nog even samen gezeten met de Reigerstappers die ik gisteren ontmoet had en die hun tocht klaar hadden.
Ook hier een sticker voor in mijn wandelboekje gekocht en mijn tweede stempel verdiend.
24ste Driestocht
De Durmestappers
13 augustus 2017
Tocht gekozen 6 km
Totaal aantal km: 14,3
mooie plekjes kom je tegen
BeantwoordenVerwijderen