Kalkense Meersentocht





Gisteren was het dan zover, mijn eerste wandeltocht. Op de wandelkalender gekeken voor een wandeling dichtbij en de Kalkense Meersentocht was mijn keuze. Op de website stonden volgende afstanden aangegeven: 4, 7, 12, 18, 24, 30 km. De 4 km leek mij te weinig (oh wat heb ik mij daar in vergist) dus gekozen voor de 6 km. 

De startzaal was al goed vol, maar ik was dan ook geen hele vroege vogel. Ingeschreven voor de eerste keer maar dan wist ik niet goed wat met de kaart te doen. Terwijl ik even genoot van een drankje en een boterham voor het vertrek zag ik verschillende clubs zitten en aan een tafeltje dicht bij mij zaten er ook een aantal Reigerstappers dus even aan hen gevraagd wat ik met de kaart moest doen. 1 van hen had al ontmoet via de Facebookgroep van de club. Zij gingen voor de 12 km.

Bij de start bleek dat de 7 km eigenlijk 8,3 km was, maar ik liet me daardoor niet doen. Toen nog niet... Volle moed begon ik aan mijn eerste kilometers.



Er was een beetje motregen, maar die hield al snel op. Eerst ging de wandeling langs een stuk weg om dan een veldweg in te slaan.



Prachtige uitzichten, bloemen in bloei, tsjirpende krekels... Hiervoor deed ik het dus... Maar ik was ook gelukkig toen ik dit pijltje tegenkwam.


In de rustpost ontmoette ik opnieuw 2 van de Reigerstappers die ik in de startzaal ontmoet had. Ik mocht bij hun plaats nemen en we hadden het over wandelen natuurlijk. We wandelden een stukje samen en dan ging ik alleen verder aan de splitsing, zij naar de 12 km, ik naar de 8 km.



Even leek er weer regen uit te komen, maar gelukkig bleef het nog even droog.



Ondertussen ook wat foto's genomen van de wandeling, maar de laatste 2,5 km werden echt zwaar. Mijn voeten deden zeer en voelden onderaan precies aan alsof ik op kolen gelopen gehad. Meerdere keren stond ik stil, net niet te huilen van de pijn. Andere wandelaars moedigden me aan om verder te gaan, blijven wandelen, niet stoppen. 

Toen een andere Reigerstapper me voorbij kwam begon ik er steeds zwaarder aan te denken om het noodnummer van de organisatie van de organisatie te bellen en de bezemwagen te laten komen. Toch probeerde ik door te zetten en uiteindelijk heb ik op eigen kracht het eindpunt bereikt met nog wat regen om me aan te moedigen de laatste kilometer.

Moe maar toch voldaan. De combinatie van geen conditie, nieuwe wandelschoenen en de enkelbreuk vorig jaar hadden me bijna genekt, maar gelukkig heb ik doorgezet.

Op de eindpost dacht ik dat blaren had, maar durfde mijn schoenen nog niet uit te doen. Een echte EHBO post was er niet, maar gelukkig was er van de organisatie wel iemand aanwezig die kon kijken. Toen mijn schoenen uit waren bleek ik gelukkig geen blaren te hebben, maar het scheelde niet zoveel. De rechtervoet werd ontsmet en voor alle zekerheid omdat de huid al wat verweekt was een pleister opgekleefd.

De eerste stempel in mijn wandelboekje zeker verdiend en natuurlijk ook een sticker van de wandeling gekocht.




Kalkense Meersentocht
PWC Merelbeke
12 augustus 2017
Tocht gekozen; 8 km
Werkelijke afstand: 8,3 km

Totaal aantal km: 8,3


1 opmerking:

  1. mooie start van een nieuwe blog en een nieuwe uitdaging hier zal je zeker veel plezier aan hebben
    ook al kan ik niet meer wandelen kan je toch op deze manier volgen

    BeantwoordenVerwijderen